Tłumaczenie to nie zawsze książka, tomy akt czy niekończące się negocjacje. Czasem to… jedno słowo, góra dwa!
Pan Marcin z Winnica Saganum postanowił wypuścić wino musujące z odmiany Tauberschwarz, po polsku zwanej Karmazynem i zastanawiał się nad nazwą. Zwrócił się do mnie z pytaniem o opinię na temat nazwy „Blanc Karmazyn”. Dlaczego tak? Białe wino robione z białych winogron zwane jest „blanc de blancs”, czyli białe z białych. Ale wino białe można zrobić też z ciemnych odmian. Nazywa się wtedy „blanc de noirs”, czyli białe (dosłownie) z czarnych (bo dojrzałe czerwone odmiany z daleka wyglądają jak czarne).  I tu właśnie taka miała być sytuacja.

Pierwsze co zrobiłam, to sprawdzenie jak to z tym karmazynem jest, czy rzeczywiście właśnie tak po polsku nazywa się odmiana Tauberschwarz. No tłumacz już tak ma. Lepiej się upewnić, że klient nie popełnił żadnej literówki, nie – nom omen – nie wymieszał nazw. Przy okazji dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy, jak to, że winorośl może być pomnikiem przyrody (!) i że kilka takich pomników znajduje się w mojej okolicy (!!).

Następnie zaczęłam się zastanawiać nad samą propozycją „Blanc Karmazyn”. Pierwsze skojarzenia to oczywiście film „Karmazynowy przypływ”, sama barwa i to, z czym się kojarzy. Potem chwila refleksji i wysłałam panu Marcinowi odpowiedź, że – moim zdaniem – sprzeczności w nazwie nie są niczym złym, moim zdaniem wręcz odwrotnie, intrygują, przyciągają. Tak jak „blanc de noirs”. Jedyne co to nie mieszałabym języków. Moim skromnym zdaniem „blanc karmazyn” nie brzmi najlepiej. Ale – to tylko moje prywatne zdanie. Potem wysłałam jeszcze jedną wiadomość, że po tym, jak pomieliłam w ustach „blanc karmazyn” to nabiera smaku. I że nie mówię „nie”.

Obiecałam jeszcze zapytać znajomych, co sądzą o tej nazwie. Ale zasypana zleceniami – zapomniałam.

Przyszedł czerwcowy długi weekend i Dni Otwartych Piwnic Winiarskich. Obeszłam ze znajomymi kilka piwnic, w każdej stoiska 2 winiarzy, a każdy z nich oferował kilka win. I tak prawie na samym końcu, dość już zmęczona, obowiązkowo odwiedziłam winnicę Saganum, jedną z moich ulubionych. Po przywitaniu pan Marcin powiedział, że „został Biały Karmazyn”. W pierwszej chwili myślałam, że wszystkie wina wyprzedane, zostało tylko to białe „coś”. A pan Marcin pokazuje butelkę z napisem „Biały karmazyn”. I wtedy mi się przypomniała nasza wymiana wiadomości.

Oczywiście, że kupiłam!

Nie jestem wielką znawczynią win, ale jak dla mnie – wino jest wspaniałe. I bardzo się cieszę, że miałam swój mikroskopijny udział w jego powstaniu.